-
verb transitiu
- enfangar.
- [embrutar de fang] enlodar, enfangar, embarrar.
- figuradament enlodar, enfangar. verb pronominal
- enfangarse, enlodarse, encenagarse.
- figuradament enlodarse, encenagarse, envilecerse.
- figuradament [embolicar-se] liarse, enredarse, embrollarse. S'ha enfangat en negocis bruts, se ha liado en negocios sucios.
- enfangar-se fins a dalt de tot figuradament i familiarment estar con el barro hasta los ojos.