Pronúncia: munɛ́ðə
-
femení
-
economia
monnaie.
• [peça] pièce de monnaie. - encunyar (batre) moneda battre monnaie.
- ésser moneda corrent figuradament [ésser habitual] être monnaie courante.
- moneda de compte monnaie de compte.
- moneda divisionària (fraccionària, menuda) menue monnaie (petite monnaie, appoint).
- moneda falsa fausse monnaie.
- moneda fiduciària monnaie fiduciaire.
- moneda forta monnaie forte.
- pagar algú amb la mateixa moneda figuradament rendre à quelqu'un la monnaie de sa pièce (rendre la pareille à quelqu'un).
- paper moneda papier-monnaie.