inhabilitar

Accessory
Etimologia: del b. ll. inhabilitare, íd. 1a font: 1344, Ord. P. III
Body
    verb
    1. transitiu Fer algú inhàbil. Un accident el va inhabilitar per a la pràctica de l’esport.
    2. pronominal Esdevenir inhàbil.
  1. transitiu dret penal Condemnar algú amb la inhabilitació.