excepcionau

Body
    adj m f
  1. Qu’ei tan particular o tan pòc freqüent que quan passe còste suspresa e estranhesa.
  2. Qu’ei fòrça bon o extraordinari.

  3. Català: 1. excepcional; 2. excepcional, extraordinari -ària


    © Institut d'Estudis Aranesi - Acadèmia aranesa dera lengua occitana
    © per a la traducció al català: Enciclopèdia Catalana.