armar

    verb transitiu
  1. [proveer de armas] armar.
  2. [cargar un arma] carregar.
  3. [una ballesta] armar.
  4. [proveer] proveir, fornir, dotar. Le han armado de una sólida instrucción, l'han dotat d'una sòlida instrucció.
  5. [una embarcación] armar.
  6. [un mueble, aparato] armar, muntar.
  7. [una tienda de campaña] parar.
  8. [una trampa] parar, posar.
  9. figuradament [urdir] armar, provocar. Armar jaleo, ruido, un escándalo, armar aldarull, soroll, un escàndol.
  10. americanisme [un cigarrillo] cargolar, fer.
  11. armarla (o armar una, o armarla buena) figuradament i familiarment armar un escàndol (o un daltabaix).
  12. verb pronominal
  13. [con armas] armar-se.
  14. figuradament armar-se. Armarse de coraje, armar-se de coratge.
  15. figuradament [riñas, escándalos] armar-se.
  16. figuradament [fraguarse] congriar-se, preparar-se. Se arma una tempestad, es congria una tempesta.
  17. figuradament [ocurrir algo aparatoso] esclatar. Se armó una tempestad, va esclatar una gran tempesta.
  18. americanisme [un animal] aturar-se, quedar-se palplantat.
  19. americanisme [obstinarse] obstinar-se, entestar-se.
  20. americanisme [proveerse] proveir-se. Armarse de unas buenas botas, proveir-se d'unes bones botes.