bastar

    verb intransitiu
  1. bastar, ésser suficient, haver-n'hi prou. Una pizca de sal basta para dar sabor, una mica de sal és suficient (o n'hi ha prou amb una mica de sal) per a donar gust.
  2. ¡basta! prou!, pleguem!, ja n'hi ha prou!
  3. ¡basta con eso! ja n'hi ha prou, d'això!
  4. basta con que n'hi ha prou que.
  5. basta de ja n'hi ha prou de, prou. Basta de bromas, ja n'hi ha prou de bromes.
  6. bastar con haver-n'hi prou amb. Basta con oírlo una vez, n'hi ha prou amb sentir-ho una vegada.
  7. basta y sobra n'hi ha prou i de sobres.
  8. hasta decir basta fins que digui prou.
  9. me basta con tu (o su) palabra en tinc prou amb la teva (o vostra) paraula.
  10. me basta y me sobra en tinc prou i de sobres, en tinc més que suficient, en tinc més del que em calia.
  11. verb pronominal
  12. bastar-se.