Vés al contingut
verb intransitiu
-
correspondre.
-
[tocar]
correspondre.
A ti te corresponde el primer lugar, a tu et correspon el primer lloc.
-
[concordar]
correspondre.
Esto no corresponde a lo que me habían dicho, això no correspon al que m'havien dit.
-
[un sentimiento]
correspondre.
Él no corresponde al afecto que le tienes, ell no correspon a l'afecte que li tens.
-
a quien corresponda
a qui correspongui,
a qui pertoqui.
-
como corresponde
tal com cal,
com Déu mana.
-
ser (o no ser) correspondido
ésser (o no ésser) correspost.
verb pronominal
-
correspondre's.
-
[dos personas]
correspondre's.
-
[escribirse]
correspondre's.