brandar

Pronúncia: bɾəndá
    verb transitiu
  1. [una espasa] brandir.
  2. [una campana] sonner à toute volée.
  3. [balancejar] remuer, branler. Brandar el cap, branler la tête.
    4. verb intransitiu
  4. [oscil·lar] osciller, branler.
  5. [caminar balancejant-se] se balancer pron, se dandiner pron.