Pronúncia: əskəmutəʒá
-
verb transitiu
- [fer desaparèixer] escamoter.
- [pispar] escamoter, subtiliser, dérober, chaparder fam, chiper fam. Li va escamotejar un anell, il lui a subtilisé une bague.
- [guanys, diners] spolier, frustrer.