Pronúncia: nɔ́m
-
masculí
- nom.
- prénom.
- gramàtica nom.
-
figuradament [fama]
nom.
S'ha fet un nom, il s'est fait un nom .
• [qualificació] nom. - a nom de au nom de.
- conèixer algú de nom [per haver-ne sentit a parlar] avoir entendu parler de quelqu'un.
- dia del nom d'algú jour de la fête de quelqu'un.
- dir el nom del porc figuradament [esbroncar algú] traiter quelqu'un de tous les noms.
- dir les coses pel seu nom appeler les choses par leur nom (appeler un chat un chat, ne pas avoir peur des mots).
-
donar nom
[a algú]
nommer (prénommer, appeler).
• [a alguna cosa] donner un nom. - en nom de au nom de.
- en nom de Déu! (del cel!, de tots els sants!) au nom de Dieu!
- fer nom (tenir nom) être célèbre.
- mal nom surnom (sobriquet).
- no tenir nom figuradament [ésser indignant] ne pas avoir de nom (être innommable).
- nom civil nom civil.
- nom comú nom commun.
- nom de casa (de família) nom de famille.
- nom de fonts (de pila, de bateig) nom de baptême (prénom).
- nom de guerra nom de guerre.
- nom de religió nom de religion.
- posar el nom de nommer.
- saber posar el seu nom savoir signer.
- sortir amb bon nom [d'alguna cosa] sortir victorieux -euse (de quelque chose).
- tenir bon (mal) nom figuradament avoir une bonne (une mauvaise) réputation.
- treure noms surnommer (donner des sobriquets).
- ves en nom de Déu va en paix.