encara

adverbi ancora. Encara està malalta, è ancora ammalata. || [seguit d'un verb subordinat amb negació] [non] appena. Encara no m'havia assegut, que començà el concert, non appena mi sedetti, cominciò il concerto (o non avevo fatto neanche in tempo a sedermi che cominciò il concerto, o non mi ero ancora seduto che cominciò il concerto). || [malgrat això] ciononostante, malgrado ciò, tuttavia, comunque. Tan pobres com són i encara m'han fet un regal, poveri come sono, mi hanno fatto tuttavia un regalo. || ancora ancora, passi. Ella, encara el seu marit sí que no calla mai, lei, ancora ancora, ma suo marito non sta mai zitto. || [comparació] ancora, persino, anche. Ell és encara més intel·ligent que la tia, lui è ancora più intelligente della zia. || [rai] beato te (o lui, o me, o voi) Tu encara, que ets ric, beato te, che sei ricco. || [addició] anche, ancora. || interjecció non è male!, pensavo peggio! || encara ara ancora adesso (o oggi). || encara que sebbene, quantunque, ancorché, benché, anche se. || i encara bo (o i encara gràcies, o i encara sort, o i encara rai) que meno male che, per fortuna che, possiamo essere contenti che.