Es mostren 594823 resultats

afalagar


<title type="display">afalagar</title>

Body
    1. INFINITIU

    2. afalagar
    1. GERUNDI

    2. afalagant
    1. PARTICIPI

    2. afalagat
    3. afalagada
    4. afalagats
    5. afalagades
    1. INDICATIU

      1. PRESENT

      2. afalago
      3. afalagues
      4. afalaga
      5. afalaguem
      6. afalagueu
      7. afalaguen
      1. IMPERFET

      2. afalagava
      3. afalagaves
      4. afalagava
      5. afalagàvem
      6. afalagàveu
      7. afalagaven
      1. PASSAT

      2. afalaguí
      3. afalagares
      4. afalagà
      5. afalagàrem
      6. afalagàreu
      7. afalagaren
      1. FUTUR

      2. afalagaré
      3. afalagaràs
      4. afalagarà
      5. afalagarem
      6. afalagareu
      7. afalagaran
      1. CONDICIONAL

      2. afalagaria
      3. afalagaries
      4. afalagaria
      5. afalagaríem
      6. afalagaríeu
      7. afalagarien
    1. SUBJUNTIU

      1. PRESENT

      2. afalagui
      3. afalaguis
      4. afalagui
      5. afalaguem
      6. afalagueu
      7. afalaguin
      1. IMPERFET

      2. afalagués
      3. afalaguessis
      4. afalagués
      5. afalaguéssim
      6. afalaguéssiu
      7. afalaguessin
    1. IMPERATIU

    2. afalaga
    3. afalagui
    4. afalaguem
    5. afalagueu
    6. afalaguin

afalagar

afalagar


<title type="display">afalagar</title>

amoixar (fig.), guanyar-se algú amb manyagueries. Sap tant d'amoixar-lo, que en fa el que vol.
fer la cort (a algú), afalagar-lo per obtenir la seva benvolença.
fer l'aleta (a algú), íd.
cortejar
complimentar, adreçar un compliment a algú.
festejar, fer festes a algú, esp. amb la intenció de tenir-hi relacions.
adular (→). Aquest polític no fa més que adular el poble. Adular l'ambició d'algú.
ensabonar (→)
grumejar, afalagar algú per obtenir-ne allò que es desitja.
raspallar (fig.), afalagar algú amb lloances.
fer carantoines
fer la bona (a algú)
donar (a algú) una ditada de mel
passar (a algú) la mà per l'esquena
fer la gara-gara
fer el tato, fer l'aleta.
ballar l'aigua als ulls (d'algú), afalagar-lo amb abelliments.


© Manuel Franquesa

afalagar

afalagar


<title type="display">afalagar</title>

Pronúncia: əfələɣá
    verb transitiu
  1. to flatter, overpraise.
  2. [adular] to adulate.
  3. [tractar bé] to show affection to, make up to.
  4. [espectacle, so, etc.] to please, gratify.
  5. to allure, attract.

afalagar

afalagar

<title type="display">afalagar</title>

verb transitiu [adular] lusingare, allettare, lisciare. || adulare, blandire, incensare, piaggiare. || [afectar agradablement] piacere, dilettare. || fig allettare, alimentare, nutrire.

afalagar

afalagar

<title type="display">afalagar</title>

    [! Conjugació: amb GU davant E, I]
    verb
  1. Demostrar a algú que l'estimem i el respectem. A tothom li agrada que l'afalaguin.
  2. Quan una cosa t'afalaga, et fa sentir orgullós. T'afalaga que una professora et digui que has fet una feina molt ben feta.
afalagador, afalagadures

afalagar

afalagar


<ptr type="DIEC_2nd_ed"/>
<title type="display">afalagar</title>

Accessory
Etimologia: de l’àr. ḫálaq ‘allisar, aplanar’, ‘polir’, ‘tractar bondadosament’ 1a font: s. XIV, Pere III, Eiximenis, Metge
Body
    verb transitiu
  1. Tractar d’afectar agradablement (algú) amb demostracions d’afecte, de reverència, etc.
  2. Alimentar, encoratjar, en algú (l’orgull, la vanitat, una passió qualsevol, un defecte, una mania).
  3. Afectar d’una manera agradable. Un espectacle que afalaga la vista.

afalagar

afalagar

afalagar

afalconada

afalconada

afalconada

afalconada

afalconada

afalconada