Es mostren 594823 resultats

vanité


<title type="display">vanité</title>

Pronúncia: vanite
    femení
  1. vanitat.
  2. sans vanité sense vanitat (o sense jactància).
  3. tirer vanité de vanar-se (o gloriejar-se, o vanagloriar-se, o jactar-se) de.



© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç

vanité

vaniteusement

vaniteusement

vaniteux
-euse

vaniteux
-euse

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós


<title type="display">vanitós</title>

vanagloriós
ufanós
presumit
petulant
presumptuós
pretensiós
fatu
fatxender
merdós
entonat
immodest
bufat
inflat
estufat
botifler
bombat
jactador
fanfarró
satisfet de si mateix
tenir el cap ple de fum o tenir fums
no ésser-li el rei bon mosso
Compareu: orgullós, tibat, parencer. De vegades, hom usa, a tort, coquet, com a sinònim de vanitós, són dues idees diferents


© Manuel Franquesa

vanitós

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós
-osa

vanitós

vanitós