Es mostren 594823 resultats

verificar


<title type="display">verificar</title>

    verb transitiu
  1. [comprobar] verificar.
  2. efectuar, celebrar. Verificaron su boda ayer, van celebrar el seu casament ahir.
  3. verb pronominal
  4. [efectuarse] efectuar-se, tenir lloc. Se verificó el acto de entrega de títulos, es va efectuar l'acte de lliurament de títols.
  5. [salir cierto] confirmar-se.

verificar

verificar

<title type="display">verificar</title>

[! Conjugació: amb QU davant E, I]
verb Comprovar que una cosa és certa o que funciona bé. Als aeroports es demana el passaport als viatgers per a verificar-ne la identitat.
verificació

verificar

verificar

verificar

verificar


<ptr type="DIEC_2nd_ed"/>
<title type="display">verificar</title>

Accessory
Etimologia: del ll. td. verificare, íd., comp. de verus ‘ver’ i facĕre ‘fer’ 1a font: s. XIV, Llull
Body
    verb transitiu
  1. Provar, confirmar, que alguna cosa és certa o exacta. Verificar una teoria.
  2. especialment Sotmetre una cosa a examen per assegurar-se que és feta exactament, que funciona bé, etc. Verificar un comptador.

verificar

vérificateur
-trice


<title type="display">vérificateur</title>

Pronúncia: veʀifikatœʀ -tʀis
    adjectiu i masculí i femení
  1. pròpiament tecnologia i dret verificador -a, comprovador -a.
  2. vérificateur ortographique informàtica i gramàtica corrector (o verificador) ortogràfic.
  3. masculí i femení
  4. economia interventor -a.



© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç

vérificateur
-trice

vérificatif
-ive

vérificatif
-ive

vérification


<title type="display">vérification</title>

Pronúncia: veʀifikasjɔ̃
    femení
  1. verificació, comprovació.
  2. confirmació.
  3. vérification des comptes intervenció de comptes.
  4. vérification des pouvoirs dret verificació de poders.



© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç

vérification

verification

verification

verificatiu
| verificativa

verificatiu
| verificativa

verificatiu
-iva

verificatiu
-iva