Es mostren 88940 resultats

encomanament

encomanament

encomanar


<ptr type="DIEC_2nd_ed"/>
<title type="display">encomanar</title>

Accessory
Etimologia: de comanar 1a font: 1696, DLac.
Body
    verb
  1. transitiu
    1. Confiar a algú de fer alguna cosa. El que pots fer tu, no ho encomanis a ningú!
    2. Confiar a algú de tenir cura d’algú o alguna cosa. M’ha encomanat la vigilància dels seus fills.
  2. pronominal
    1. Posar-se sota l’empara d’algú. Encomanar-se a Déu.
    2. història del dret A l’edat mitjana, posar-se, voluntàriament o per manament superior, sota la potestat d’un senyor.
    3. sense encomanar-se a Déu ni al diable (o al dimoni, o a santa Maria) Sense prendre cap precaució, sense meditar allò que hom vol fer.
    1. transitiu Contagiar.
    2. pronominal Contagiar-se.
  3. transitiu indústria tèxtil
    1. Fer acompanyar, en la màquina de parar, un fil trencat per un dels del seu costat quan hom no pot trobar el cap del fil trencat.
    2. Posar plegats tot al llarg dos o més fils, però sense retòrcer-los perquè formin un sol fil.

encomanar

encomanda

encomanda

encomi

encomi

encomiable

encomiable

encomiar

encomiar

encomiasta

encomiasta

encomiàstic
| encomiàstica

encomiàstic
| encomiàstica

enconadora

enconadora

enconament

enconament