conjunció Conjunció adversativa que, davant d’un membre d’una proposició, designa que allò que hom nega tocant a un membre precedent, ho afirma del membre precedit de sinó No ho ha fet ell sinó el seu germà Ell no vol pas que callis, sinó que no parlis tan alt no sinó Tan solament, no més que, no excepte No tenia sinó un fill No vam anar-hi sinó ell i jo No feia sinó plorar no solament sinó No menys que Escriuré no solament a ell sinó a tots els seus companys sinó que Ans, ans al contrari Introdueix una afirmació en oposició a allò que hom acaba de negar No ho rebutgem pas, sinó que ho…