Pronúncia: atʀibɥe
-
verb transitiu
- atribuir, adjudicar, assignar. Attribuer une part du budget à la santé, atribuir una part del pressupost a sanitat.
- [conférer] atribuir, conferir, atorgar. Attribuer une dignité à qqn, atribuir (atorgar) una dignitat a algú.
- atribuir, suposar. On lui attribuait des arrière-pensées, li atribuïen segones intencions.
- atribuir, imputar. Un portrait attribué à Dalí, un retrat atribuït a Dalí. verb pronominal
- atribuir-se, adjudicar-se.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç