Pronúncia: bɔ̃ bɔn
-
adjectiu
- bo (bon) bona. Bonne année, bon any. Une très bonne idée, una idea molt bona.
- bo (bon) bona. Une bonne gifle, una bona bufa (o un bon mastegot). Il en a un bon morceau, en té un bon tros (o un trossarro).
- bo (bon) bona. Un bon père, un bon pare.
- apte -a, útil. Bon pour le service, apte per al servei militar.
- del tot, totalment. Arriver bon premier, arribar primer del tot.
- à quoi bon ? familiarment per quins set sous (o per què, o per què carall) ? À quoi bon continuer les travaux?, per què (o per quins set sous) cal continuar les obres?
- avoir qqn à la bonne estar de bones amb algú.
- avoir tout bon familiarment tenir raó (o sortir-se’n).
- bon à rien talòs (o inútil, o que no serveix per a res). Il n’est bon à rien, no sap fer res.
- bon courage ! vinga (o endavant, o ànim) !
- en avoir de bonnes tenir-ne de bones.
- en dire de bonnes dir-ne quatre de fresques.
- il est bon de... és bo (de) ... Il est bon de parler, és bo (de) parlar.
- on est bon familiarment estem ben fotuts.
- on est bon pour qqch tenim tots els números perquè ens passi alguna cosa.
- pour (ou tout) de bon de debò (o de veres, o de veritat, o de bo de bo). Elle était fâchée pour de bon, estava empipada de debò. interjecció
- [satisfaction] bé!
- [surprise] sí. Ah, bon !, ah, sí?
- allons bon ! [mécontentement] i ara fam (o ostres pop, o hòstia vulg, o no fotem vulg) !
- c’est bon (ja) està bé. adverbi
- bo. Il fait bon, fa bo (o bon temps).
- il fait bon... dona (o fa) bo (o és agradable) de... masculí
- bo. Les bons et les méchants, els bons i els dolents.
- el bo, allò bo, cosa f bona. Discerner le bon d’avec le mauvais, discernir el (o allò) bo del dolent.
- [billet] bo, val.
- bon de caisse obligació f.
- bon de commande full de comanda.
- bon de livraison albarà.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç