Pronúncia: kɔ̃t
-
masculí
- compte. Demander son compte, demanar el compte. Un compte rond, un compte rodó. Un compte à part, un compte a part (o separat). Un compte bancaire, un compte bancari. Ouvrir un compte, obrir un compte. Tenir les comptes, portar els comptes.
- [dans une affaire] comptes pl.
- [explications, rapport] comptes pl, explicacions f pl. Demander des comptes, demanar comptes. Devoir des comptes, haver de donar comptes (o deure una explicació).
-
à bon compte
a bon mercat (o a bon preu, o barat -a).
• figuradament fàcilment (o amb facilitat, o de manera econòmica, o prou bé). Ils se sont amusés à bon compte, s’han divertit de manera ben barata. Elle s’en est tirée à bon compte, se n’ha sortit prou bé. - à compte a compte. Donner une somme à compte, donar una quantitat a compte (o anticipada).
- à ce compte(-là) en aquest cas (o segons això).
- à compte de a compte (o a càrrec) de. Un livre publié à compte d’auteur, un llibre publicat a compte de l’autor -a.
- à la fin du compte finalment (o a la fi, o al final).
- à (ou pour) son compte pel seu compte. Travailler, s’établir à son compte, treballar, establir-se pel seu compte.
- arrêter un compte tancar un compte.
- au compte de compte (sur le compte de).
- clôture des comptes tancament m (de l’exercici), o quadratura dels comptes.
- compte à rebours compte enrere.
- compte d’apothicaire figuradament i irònicament compte de rajoler.
- compte joint economia compte conjunt.
-
compte rendu
informe (o memòria f).
• ressenya f (o crítica f). - compte tenu de tenint en compte (o atès -esa) [una circumstància].
- Cour des comptes dret Tribunal m de Comptes.
- de compte à demi a mitges.
- demander des compte de qqch à qqn demanar comptes d’alguna cosa a algú.
-
donner (ou régler) son compte à qqn
acomiadar (o despatxar, o engegar) algú.
- figuradament pròpiament passar comptes a algú.
- deixar arreglat -ada (o estomacar) algú.
-
en avoir pour son compte
haver rebut (o haver-se guanyat) el que es mereixia.
• anar gat -a (o borratxo -a, o fart -a de vi). - en fin de compte (ou au bout du compte, ou tout compte fait) comptat i debatut (o ben mirat, o al capdavall, o fet i fet, o al cap i a la fi).
- entrer en ligne de compte comptar (o ésser tingut en compte).
-
être loin du compte
no estar d’acord [amb una cosa].
• anar errat -ada (o estar lluny) de comptes (o anar lluny d’osques). - faire son compte fer-s’ho. Je ne sais pas comment j’ai fait mon compte pour me tromper, no sé pas com m’ho he fet per equivocar-me.
-
il (elle) a son compte
ja ha ben rebut (o s’ho ha ben guanyat, o s’ho ha ben merescut).
• va ben gat -a (o borratxo -a, o fart -a de vi). -
laissé pour compte
article invendible.
• figuradament abandonat de la mà de Déu. -
laisser pour compte
deixar a compte [per vendre].
• figuradament deixar llest -a (o abandonat -ada). - le compte n’y est pas els comptes no surten (o la cosa no acaba d’anar bé).
- les bons comptes font les bons amis bons comptes fan bons amics.
- mettre sur le compte de atribuir (o imputar).
- pour le compte d’autrui per compte d’altri (o d’algú altre).
- pour mon compte per la meva banda (o pel que em pertoca a mi, o pel que fa a mi).
- pour son compte pel seu compte.
- prendre à (ou sur) son compte fer-se càrrec (o assumir totalment, o fer-se responsable) de.
- prendre en compte [ne pas négliger] tenir (o prendre) en compte.
- règlement de comptes arranjament de comptes.
- rendre compte de retre (o donar) compte de.
- se rendre compte de adonar-se de (o fixar-se en). Tu te rends compte !, te n’adones (o t’hi has fixat)?
- [découvrir] caure-hi. Je ne m’en étais pas rendu compte, no hi havia caigut.
- son compte est bon familiarment ja ha begut oli (o està ben llest -a).
-
sur le compte de qqn (qqch)
pel que fa (o referint-se) a algú (alguna cosa).
• atribuint-ho a algú (alguna cosa). - tenir compte de qqch tenir en compte (o prendre en consideració) [una cosa].
- trouver son compte à qqch sortir-li a compte.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç