Pronúncia: ɛ̃fiʀme
-
verb transitiu
-
dret
infirmar, afeblir.
Infirmer un témoignage, infirmar un testimoniatge .
• infirmar, invalidar. Infirmer un jugement, infirmar (invalidar) una sentència. - [affaiblir] afeblir, desmentir, infirmar. L’expérience avait infirmé ses hypothèses, l’experiència havia desmentit les seves hipòtesis.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç