Pronúncia: mɔ̃dɛ̃ -ɛn
-
adjectiu
- mundà -ana, mundanal.
- religió [profane] mundà -ana, mundanal. La vie monastique et la vie mondaine, la vida monàstica i la vida mundana.
- [de la haute société] social, mundà -ana, de societat. Les obligations mondaines, les obligacions socials. Elle est très mondaine, fa molta vida de societat (mundana). masculí i femení
- home (dona) de món, senyor -a de l’alta societat.
- brigade, police mondaine brigada, policia secreta antidroga.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç