Pronúncia: mɔnɛ
-
femení
- moneda. Une pièce de monnaie de deux euros, una moneda de dos euros.
- [appoint] canvi m. Donnez-moi la monnaie de dix euros, doni’m (doneu-me) canvi de deu euros. Gardez la monnaie, quedi’s el canvi.
-
battre monnaie
batre (o encunyar) moneda.
• figuradament fer diners. - c’est monnaie courante figuradament és moneda corrent (o és una cosa habitual).
- fausse monnaie moneda falsa.
- (Hôtel de) la monnaie casa f de la moneda (o seca f).
- monnaie d’appoint moneda fraccionària (o canvi m).
- monnaie de compte moneda de compte.
- monnaie faible moneda feble.
- monnaie fiduciaire moneda fiduciària.
- monnaie forte moneda forta.
- papier-monnaie paper moneda.
- petite (ou menue) monnaie moneda menuda (o petita), o xavalla (o menuts m pl).
- rendre à qqn la monnaie de sa pièce figuradament pagar algú amb la mateixa moneda.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç