Pronúncia: nɔ̃
-
masculí
- nom. Nom commun, propre, nom comú, propi. Médecin, il ne l’est que de nom, de metge, només ho és de nom (en té el nom).
- gramàtica nom.
- prénom.
- au nom de en nom de. Agir au nom de qqn, actuar en nom d’algú. Au nom de la loi, en nom de la llei.
- au nom du Père, du Fils et du Saint-Esprit cristianisme en el nom del Pare, del Fill i de l’Esperit Sant.
- beau nom sobrenom (o epítet).
- c’est un grand nom és un cognom molt conegut (o de molta anomenada).
- connaître qqn de nom conèixer algú de nom.
- cré nom de nom ! popularment me cago en dena!
- être le dernier de son (ou du) nom ésser el darrer de la família.
- en nom de en nom de. Agir en son nom, actuar en nom seu.
- ne pas avoir (ou être sans) nom figuradament i despectivament [une action] no tenir nom (o ésser inqualificable).
- ne pas pouvoir mettre un nom sur un visage no poder reconèixer (identificar) una cara.
- nom commercial nom comercial.
- nom de baptême (ou petit nom) familiarment nom (de pila, o de fonts, o de bateig, o personal).
- (ou nom de famille, ou patronymique) nom de família (o cognom, o nom patronímic).
- nom de guerre nom de guerra.
- nom de jeune fille nom de soltera.
- nom déposé nom registrat.
- nom d’une pipe (ou d’un chien, ou d’un petit bonhomme) ! me cago en l’ou (o en dena)!
- nom d’usage nom d’ús.
- nom noble (ou à particule, ou à rallonges fam, ou à charnière fam) cognom compost amb la partícula “de”.
- se faire un (grand) nom fer-se un nom (o fer-se famós -osa).
- sans nom figuradament inqualificable (o increïble).
- traiter qqn de tous les noms (ou donner des noms d’oiseaux à qqn) dir-li a algú el nom del porc (o dir-li a algú de tot).
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç