nommer

Pronúncia: nɔme
    verb transitiu
  1. [dénommer] anomenar, donar (posar el) nom a. Ses parents l’ont nommé Pierre, els seus pares li han posat el nom de Pere.
  2. [désigner, qualifier] anomenar, qualificar. On ne peut nommer une action comme celle-là, una acció així no és pot qualificar (és inqualificable).
  3. [mentionner] anomenar, esmentar, dir el nom de. Il n’a pas été nommé, no ha estat (no l’han) anomenat (no han dit el seu nom).
  4. [baptiser] batejar, donar nom a. Nommer un nouveau village, batejar (donar nom a) un nou poble.
  5. [désigner, commettre] nomenar, designar. Nommer un magistrat, nomenar un magistrat. Nommer qqn à un poste, designar algú per a una plaça.
  6. nommer qqn son héritier dret nomenar (o instituir) hereu algú.
  7. verb pronominal
  8. anomenar-se, dir-se.



© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç