Pronúncia: nɔme
-
verb transitiu
- [dénommer] anomenar, donar (posar el) nom a. Ses parents l’ont nommé Pierre, els seus pares li han posat el nom de Pere.
- [désigner, qualifier] anomenar, qualificar. On ne peut nommer une action comme celle-là, una acció així no és pot qualificar (és inqualificable).
- [mentionner] anomenar, esmentar, dir el nom de. Il n’a pas été nommé, no ha estat (no l’han) anomenat (no han dit el seu nom).
- [baptiser] batejar, donar nom a. Nommer un nouveau village, batejar (donar nom a) un nou poble.
- [désigner, commettre] nomenar, designar. Nommer un magistrat, nomenar un magistrat. Nommer qqn à un poste, designar algú per a una plaça.
- nommer qqn son héritier dret nomenar (o instituir) hereu algú. verb pronominal
- anomenar-se, dir-se.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç