Pronúncia: pʀesipite
-
verb transitiu
- estimbar, precipitar.
- figuradament [qqn] fer caure.
- química precipitar.
- il ne faut rien précipiter no ens hem de precipitar. verb intransitiu
- química precipitar. verb pronominal
- precipitar-se.
- química precipitar-se.
- se précipiter de antigament estar ansiós -osa (o delerós -osa) de.
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç