Pronúncia: sɛ̃ʒ
-
masculí
-
zoologia
simi, mico fam, mona f fam.
• [mâle] simi mascle, mico fam. -
figuradament i despectivament [celui qui imite]
mico, mona f.
C’est un vrai singe, sembla (és) un mico (una mona) .
- [personne laide] mico filós, mona f, motlle de fer carotes, lloro. Quel singe !, quin mico!
- popularment amo, burgès.
- familiarment carn f en conserva.
- être adroit comme un singe ésser molt traçut -uda (o un -a manetes).
- faire le singe figuradament i familiarment fer el mico [fer coses grotesques].
- laid comme un singe lleig -etja com un pecat (o un mico filós).
- on n’apprend pas à un vieux singe à faire la grimace no has d’ensenyar res a la gent amb experiència.
- payer en monnaie de singe fer promeses de mal pagador.
- singe-araignée zoologia mona f aranya (o àteles).
© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç