marcha | diccionari.cat

nòm f

Accion que consistís en marchar o botjar-se entà un lòc.
Moviment de persones que caminen amassa damb un fin determinat, per exemple ua protèsta.
Faiçon de foncionar o desvolopar-se quauqua causa o ahèr.
Estat animic o actitud dera persona que hè un bèth pialèr de causes sense cansar-se e damb alegria e bon ànim.
Situacion ena quau i a bon ambient o divertiment. Enes hèstes i a fòrça marcha.
Pròva d’atletisme que sage de caminar fòrça de prèssa.
Mecanisme qu’an es coches, mòtos e quauques bicicletes entà regular era velocitat.
Composicion musicau de ritme ben mercat que s’interprète en celebracions e ceremònies, per exemple ua marcha nupciau en ua nòça o ua marcha militara en ua desfilada militara.

Català:

m

m

m

Marxa nupcial, marxa militar