<ptr type="DIEC_2nd_ed"/>
<title type="display">brillar</title><lbl type="homograph">1</lbl>
Accessory
Etimologia: de l’it. brillare ‘vibrar, esplendir’, d’origen expressiu, relacionat amb brellar i brillar2 1a font: 1653
Body
-
verb
intransitiu
- Escampar una llum viva i trèmula, pròpia o reflectida. El sol brillava aquell dia. Els miralls brillen.
- figuradament Excel·lir. Brillar algú, pel seu talent, per la seva habilitat.
- brillar (algú) per la seva absència No ésser present on la seva absència ha d’ésser notada.
Vegeu també:
brillar2